Σε Κίνδυνο η Ενεργειακή Τροφοδοσία της Ελλάδας Μέσω Τουρκίας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQm9y6HeH4Y8Tll2e6ofR4ikfnfEJZZpXHRKJZ-P4VyE9OAMTV_o0MItQ06MlPDJ-EH1BpZM0RVlscJquX79_tb9bJUFzmKvzvTa8r6wo6Wo_oYMbL8TxE7jxWZtQbQOAlEDf5lGqHXX_O/s1600/%25CE%25A3%25CE%25B5+%25CE%259A%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25B4%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25BF+%25CE%25B7+%25CE%2595%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B3%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CE%25A4%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2586%25CE%25BF%25CE%25B4%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1%25CF%2582+%25CE%259C%25CE%25AD%25CF%2583%25CF%2589+%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AF%25CE%25B1%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="328" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQm9y6HeH4Y8Tll2e6ofR4ikfnfEJZZpXHRKJZ-P4VyE9OAMTV_o0MItQ06MlPDJ-EH1BpZM0RVlscJquX79_tb9bJUFzmKvzvTa8r6wo6Wo_oYMbL8TxE7jxWZtQbQOAlEDf5lGqHXX_O/s640/%25CE%25A3%25CE%25B5+%25CE%259A%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25B4%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25BF+%25CE%25B7+%25CE%2595%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B3%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CE%25A4%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2586%25CE%25BF%25CE%25B4%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1%25CF%2582+%25CE%259C%25CE%25AD%25CF%2583%25CF%2589+%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AF%25CE%25B1%25CF%2582.jpg" width="640" /></a></div> <br />Όσο και εάν δεν θέλουμε να το ομολογήσουμε, σήμερα η τροφοδοσία του Ελληνικού ενεργειακού συστήματος εξαρτάται σε ένα αξιοσημείωτο βαθμό από την Τουρκία, αφού μέσω αυτής προμηθευόμαστε το 25% περίπου των εγχώριων αναγκών αερίου, (βλέπε Ελληνο-Τουρκικός αγωγός αερίου από το 2007) ενώ παράλληλα λειτουργεί διασυνοριακή ηλεκτρική διασύνδεση υψηλής τάσης μέσω της οποίας πραγματοποιούνται συναλλαγές ηλεκτρισμού και ικανοποιούνται βασικές ανάγκες ευστάθειας του συστήματος. Επιπλέον, μέσω των στενών των Δαρδανελίων διέρχονται καθημερινά μεγάλες ποσότητες πετρελαίου προερχόμενες από τη Ρωσία, ένα μέρος των οποίων, -αργό ποικιλίας Ural- καταλήγει σε Ελληνικές διυλιστηριακές μονάδες. Ακόμη η χώρα μας προμηθεύεται πετρέλαιο από το λιμενικό κόμβο του Τσεϊχάν στην Ανατολική Μεσόγειο όπου καταλήγουν αγωγοί που μεταφέρουν πετρέλαιο από το Καζακστάν, Αζερμπαϊτζάν και Ιράκ. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΙΕΝΕ το 60% του πετρελαίου που προμηθεύεται η χώρα μας διέρχεται με τον έναν ή άλλο τρόπο μέσω των Τουρκικών εδαφών και θαλασσών. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ο κομβικός ρόλος της Τουρκίας στη τροφοδοσία της διεθνούς πετρελαϊκής αγοράς, αφού μέσω αυτής διέρχεται καθημερινά περίπου το 4.0% του αργού που διακινείται παγκοσμίως.<br /><br />Σήμερα η Τουρκία ευρίσκεται σε αναβρασμό καθώς οδηγείται στο δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου όπου μέσω αυτού επιδιώκονται βασικές θεσμικές αλλαγές, όπου μεταξύ άλλων καταργείται το πρωθυπουργικό αξίωμα, ενώ ενδυναμώνεται περεταίρω το προεδρικό αξίωμα μέσω υπερεξουσιών. Η πορεία προς το δημοψήφισμα και οι μεγάλες εσωτερικές αντιδράσεις που αυτό έχει δημιουργήσει, σε συνδυασμό με τον συνεχιζόμενο πόλεμο στα νότια σύνορα της χώρας κατά Κούρδων και Ισλαμιστών, και το πρωτοφανές κύμα τρομοκρατίας που αυτό έχει ξεσπάσει στο εσωτερικό της Τουρκίας τους τελευταίους μήνες, έχουν όπως αναμένετο ένα αρνητικό αντίκτυπο στις Ελληνο- Τουρκικές σχέσεις λόγω του αντιπερισπασμού που επιχειρεί η Άγκυρα στο Αιγαίο. Έτσι τις τελευταίες εβδομάδες η ένταση στις σχέσεις Αθήνας- Άγκυρας κλιμακώνεται καθημερινώς προς κάλυψη των ψηφοθηρικών αναγκών του Τούρκου προέδρου Ρετζίπ Ταγίπ Ερντογάν, χωρίς να αποκλείεται ακόμα και θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο ή κάπου αλλού. Κάτι που θα επιδεινώσει τις σχέσεις μεταξύ των δύο κρατών με κίνδυνο αυτή τη φορά να κινδυνεύσει η ενεργειακή τροφοδοσία της χώρας. Γιατί σε αντίθεση με την περίοδο των Ιμίων τον Ιανουάριο- Φεβρουάριο του 1996 σήμερα η ενεργειακή τροφοδοσία της χώρας μας εξαρτάται πλέον σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από τη Τουρκία (αφού τώρα πέραν του αργού πετρελαίου έχει προστεθεί το φυσικό αέριο και ο ηλεκτρισμός). Με την Άγκυρα να μην διστάζει ούτε στιγμή να διακόψει ή να εμποδίσει την ενεργειακή μας προμήθεια αφού καλώς εχόντων των πραγμάτων, δηλαδή σε περιόδους ηρεμίας, έχουν υπάρξει αρκετές φορές σοβαρά προβλήματα στη μεταφορά αερίου ή στην παροχή της ηλεκτρικής ενέργειας προκειμένου να εξυπηρετηθούν κατά προτεραιότητα εσωτερικές ανάγκες της γείτονος.<br /><br />Εν κατακλείδι σήμερα βιώνουμε μία μάλλον απρόβλεπτη κατάσταση σε ότι αφορά την ενεργειακή μας τροφοδοσία μέσω Τουρκίας, για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον σε ότι έχει να κάνει με τις εσωτερικές εξελίξεις στη γείτονα, όπου ο παράγων τρομοκρατία και αστάθεια δημιουργούν πρωτόγνωρες συνθήκες για την ενεργειακή ασφάλεια της χώρας, από την οποία όμως εξαρτάται και η χώρα μας αφού προμηθεύεται πετρέλαιο, φυσικό αέριο και ηλεκτρισμό μέσω αυτής. Δεύτερον, λόγω της κλιμακούμενης έντασης στο Αιγαίο και των συνεχών φραστικών απειλών κατά της χώρας μας από τον Τούρκο πρόεδρο αλλά και από τους πολιτικούς τους συμμάχους με συνεχή προβολή εδαφικών διεκδικήσεων. Η χρησιμοποίηση του ενεργειακού όπλου από την Άγκυρα εις βάρος μας, έστω και σε περιορισμένη έκταση, δεν μπορεί πλέον να αποκλεισθεί ως τρόπος αντίδρασης στην περίπτωση θερμού ή άλλου επεισοδίου.<div> <br /><a href="http://www.energia.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Σε Κίνδυνο η Ενεργειακή Τροφοδοσία της Ελλάδας Μέσω Τουρκίας

Όσο και εάν δεν θέλουμε να το ομολογήσουμε, σήμερα η τροφοδοσία του Ελληνικού ενεργειακού συστήματος εξαρτάται σε ένα αξιοσημείωτο βαθμό α...

Διαβάστε την συνέχεια

Ομπάμα, Κίσσινγκερ και Νούλαντ: Κύπρος 1974 – Κύπρος 2017

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEi8yAw9bcrlh0IRC5qhI6zwC2utavHGIwbSx0D7erL3ht7rNyCXh2gMegY1Z6jsSShDy3rann_LHo3dM9rIwNDB1rWpZoOTgMcvzRe5pdiUwNY_82_BFI3MptmnzO-pRqWMGGVCh9wz_M/s1600/%25CE%25BA%25CF%2585%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="386" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEi8yAw9bcrlh0IRC5qhI6zwC2utavHGIwbSx0D7erL3ht7rNyCXh2gMegY1Z6jsSShDy3rann_LHo3dM9rIwNDB1rWpZoOTgMcvzRe5pdiUwNY_82_BFI3MptmnzO-pRqWMGGVCh9wz_M/s640/%25CE%25BA%25CF%2585%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος</b><br /> Τον Ιούλιο του 1974 η ελεγχόμενη από τις Ηνωμένες Πολιτείες στρατιωτική χούντα των Αθηνών οργάνωσε πραξικόπημα στην Κύπρο και την απόπειρα δολοφονίας του Προέδρου της Κύπρου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου.<br /> <br /> <b>Όλα εκτελέστηκαν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως έγινε ένα χρόνο νωρίτερα στο Σαντιάγκο της Χιλής.</b><br /> Η Κύπρος είναι ένα νησί με μεγάλη στρατηγική σημασία, μέλος τώρα της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Το 82% του πληθυσμού της είναι Έλληνες στην εθνότητα, το 18% Τουρκοκύπριοι. Η χώρα απέκτησε την ανεξαρτησία της από τη Βρετανία το 1960, μετά από έναν από τους πλέον πετυχημένους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.<br /> Αντίθετα προς ό,τι συνέβη με τον Σαλβαδόρ Αλλιέντε, ο Μακάριος διέφυγε τον θάνατο και μαζί του επίσης επέζησε το κράτος του, αν και ακρωτηριασμένο από την τουρκική εισβολή που ακολούθησε. Ο Κίσινγκερ αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι η Κύπρος ήταν η μεγαλύτερη αποτυχία της καριέρας του.<br /> Γιατί τα έκανε αυτά ο Κίσσινγκερ; Επειδή ήταν το πρώϊμο πρότυπο του νεοσυντηρητικού, αν και, για να είμαστε δίκαιοι, πολύ ικανότερος από τους επιγόνους του.<br /> <br /> Παρά την προσπάθειά του να εμφανισθεί ως διανοούμενος, ο Κίσσινγκερ δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι ένας Μάρκος Αυρήλιος, ο φιλόσοφος -βασιληάς. Ούτε θα μπορούσε να είναι κάτι σαν τον σκληροτράχηλο πολεμιστή, τον Γιτζάκ Ράμπιν, πούξερε πότε έρχεται η στιγμή να μετατρέψει, από ηγεμονική θέση, σε μόνιμη ειρήνη αυτό που κέρδισε στον πόλεμο.<br /> <div> <br /> Στον Κίσινγκερ αρέσει να παίζει τον Θεό (παρότι θάπρεπε να γνωρίζει ότι μερικές φορές η ύβρις ακολουθείται από τη νέμεση. Αλλά αυτό δεν είναι το είδος του επιχειρήματος που θα σταματούσε έναν τέτοιο άνθρωπο).<br /> <div> <br /> Έχει τεράστιες ικανότητες, μεγάλο χάρισμα και ένα παγκόσμιο στρατηγικό όραμα, ακόμα κι αν όλοι δεν θα συμφωνούσαν μ’ αυτό. Ήταν ασυζητητί ο πιο έξυπνος από τους πολεμιστές του ψυχρού (και επίσης θερμού) πολέμου. Πετυχαίνοντας μια σχεδόν αδύνατη συμμαχία με τον ηγέτη της Κινεζικής Κομμουνιστικής Επανάστασης, με αυτά που έκανε στην Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή, την Ιαπωνία κι ακόμη τη Λατινική Αμερική, κατάφερε να περικυκλώσει τη Ρωσία και να θέσει τις στρατηγικές βάσεις για τη διάλυση της ΕΣΣΔ. Η επιρροή του πάνω στην αμερικανική εξωτερική πολιτική και στρατηγική διήρκεσε (και ακόμα διαρκεί) πολύ περισσότερο από το χρόνο της θητείας του ως Υπουργού Εξωτερικών και ως συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας.<br /> <div> <br /> <b>Ο μάστορας της παραπλάνησης </b><br /> <div> Τα απαράμιλλα επιτεύγματά του οφείλονται στο συνδυασμό δύο όπλων που ξέρει πολύ καλά πώς να τα χρησιμοποιεί.<br /> <div> <br /></div> <div> Το ένα, δε διστάζει ποτέ. Κάθε φορά που νομίζει ότι είναι απαραίτητο, χρησιμοποιεί κάθε δυνατή μέθοδο, δεν σταματάει σε ηθικό, ή οποιοδήποτε άλλο, ενδοιασμό. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, όπως οι Ιησουίτες συνήθιζαν να λένε (ή μάλλον όπως οι αντίπαλοί τους τούς κατηγορούσαν ότι έλεγαν).<br /> Το δεύτερο κι ακόμη φοβερότερο όπλο είναι η ικανότητά του να κατανοεί- καλύτερα από ό,τι οι ίδιοι κάνουν- ό,τι σκέφτονται όλοι οι διάφοροι παίκτες σε ένα δεδομένο παιχνίδι: τη νοοτροπία, τις ανάγκες τους. Ετσι είναι σε θέση να στείλει σε όλους, συμπεριλαμβανομένων των αντιπάλων του, τα σήματα που είναι σωστά για τους σκοπούς του, σήματα διατυπωμένα στη γλώσσα που είναι πιθανότερο να τους πείσει να κινηθούν προς την κατεύθυνση που αυτός θέλει να πάνε. Ακόμη κι αν αυτοί συνεχίζουν να τρέφουν κάποιες αμφιβολίες, είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού, γιατί ξέρει τι θέλει και δεν διστάζει ο ίδιος ούτε στιγμή. Αυτό ήταν το μυστικό των θριάμβων του.<br /> <div> <br /> Νομίζω ότι ακόμη και τώρα ο Κίσινγκερ είναι ένας από τους πολύ λίγους ανθρώπους που μπορούν να διατηρούν πολύ καλές σχέσεις και με τα δύο στρατόπεδα σε ό, τι μοιάζει τώρα πολύ με εμφύλιο πόλεμο στην καρδιά της αυτοκρατορίας, κατά πάσα πιθανότητα μεταξύ παγκοσμιοποιητών και στρατηγών του Χάους, κάτι σαν τον πόλεμο μεταξύ των αυτοκρατόρων Αντωνίου και Οκταβίου στην αρχαία Ρώμη, που συγκλόνισε τότε και την πιο μακρινή γωνιά της Μεσογείου.<br /> <div> <br /> <b>Κύπρος: ένα αριστούργημα εξαπάτησης</b><br /> Το 1974 ο Κίσινγκερ μπόρεσε να προετοιμάσει το πραξικόπημά του στην Κύπρο εξαπατώντας τους πάντες για τις πραγματικές προθέσεις του, και μεταξύ αυτών τον ‘Ελληνα δικτάτορα Ιωαννίδη, τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο και τον Υπουργό Εξωτερικών της Σοβιετικής Ενωσης Γκρομίκο (όταν τους συνάντησε στη Λευκωσία λίγο πριν από το πραξικόπημα), τη βρετανική κυβέρνηση και ακόμα τον ίδιο του τον πρόεδρο Ρίτσαρντ Νίξον, εκμεταλλευόμενος πιθανώς τα σοβαρά προβλήματά του με το Watergate.<br /> <div> <br /> Ήταν ένα αριστούργημα παραπλανητικής διπλωματίας και εξαπάτησης, ακόμη κι αν αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να το πει και να το διεκδικήσει ανοιχτά.<br /> <div> <br /> Το Μάρτιο του 1974 ο υποστράτηγος Ιωαννίδης, ο έλληνας δικτάτορας, κάλεσε στο γραφείο του τον εφοπλιστή Αριστοτέλη Ωνάση. Του είπε, σύμφωνα με έναν από τους πολύ στενούς συνεργάτες του Ωνάση: “Αριστοτέλη, όλα πάνε καλά με την εξωτερική πολιτική. Οι Αμερικανοί μου είπαν να βγάλουμε από τη μέση τον Παπά (τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, Πρόεδρο της Κύπρου) και θα μας δώσουν το νησί” (η Κύπρος θα ενωθεί με την Ελλάδα). Ο Ιωαννίδης ήταν λίγο τρελός και το μόνο πράγμα που ο Ωνάσης σκέφτηκε να του πει ήταν: “Και γιατί δεν το κάνουν μόνοι τους;”. ‘Ενα τέτοιο ερώτημα δεν ήταν βέβαια αρκετό για να κάνει τον Ιωαννίδη να σκεφτεί, πόσο μάλλον να τον αποτρέψει απ’ ό,τι ήδη σχεδίαζε.<br /> Όταν ο Ιωαννίδης συνειδητοποίησε, μετά το πραξικόπημα, πως είχε εξαπατηθεί και ότι ήταν μάλλον η Τουρκία κι όχι η Ελλάδα που επρόκειτο να “ενωθεί” με την Κύπρο, διέταξε τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις να υπερασπιστούν το νησί με όλα τα μέσα και να επιτεθούν στην Τουρκία σε όλα τα μέτωπα. Κανένας δεν έκανε τίποτα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ήλεγχαν όλη την ελληνική στρατιωτική ιεραρχία. Τα τουρκικά στρατεύματα εισέβαλαν στο νησί ουσιαστικά χωρίς αντίσταση, προχωρώντας σε εθνοκάθαρση του ελληνικού πληθυσμού από τις ζώνη που πήραν υπό τον έλεγχό τους. Η Κύπρος έχασε το 1,5% του πληθυσμού της κατά τη διάρκεια αυτής της επιχείρησης σε δύο δόσεις, ποσοστό μεγαλύτερο από τις ιρακινές απώλειες κατά τη διάρκεια της εισβολής του 2003.<br /> <div> <br /> Ο Ιωαννίδης, βετεράνος των αντικομμουνιστικών αγώνων στην Ελλάδα, πέθανε στη φυλακή, πάντοτε αρνούμενος να εξηγήσει τι είχε συμβεί. Είπε μόνο: “δε μιλώ γιατί αν μιλήσω όλοι οι Έλληνες θα γίνουν κομμουνιστές”. Λίγο καιρό μετά τα γεγονότα το ίδιο το Ελληνικό Κοινοβούλιο ενέκρινε ειδική διάταξη για να σταματήσει οποιαδήποτε έρευνα σχετικά με την Κύπρο, επικαλούμενο την ανάγκη να μη διαταραχθούν οι διεθνείς σχέσεις της Ελλάδας.<br /> <div> <br /> <b>Ο Κίσινγκερ συναντά τον Μακάριο και τον Γκρομίκο</b><br /> Λίγο πριν το πραξικόπημα ο ίδιος ο Κίσσινγκερ επισκέφθηκε την Κύπρο κι εκεί συναντήθηκε με τον Σοβιετικό υπουργό Εξωτερικών Αντρέι Γκρομίκο και τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Δεν γνωρίζουμε πολλά για το τι ειπώθηκε κατά τη διάρκεια των συνομιλιών τους, εκτός από εκείνο που είπε ο Κίσινγκερ στον Αρχιεπίσκοπο, καθώς αναχωρούσε από το νησί: «Μακαριώτατε, είστε πάρα πολύ μεγάλος ηγέτης για ένα τόσο μικρό μέρος”. Ήταν ένα κολακευτικό σχόλιο για αυτό το αγροτόπαιδο να ακούσει αυτά τα λόγια από έναν από τους ισχυρότερους άνδρες στη Γη.</div> <div> <br /> Αν και δεν ξέρουμε τι ειπώθηκε σ’ αυτές τις συνομιλίες ξέρουμε τι συνέβη μετά. Ο Μακάριος άρχισε να ενεργεί με αυξημένη αυτοπεποίθηση στις σχέσεις του με τη χούντα, αγνοώντας απελπισμένα μηνύματα που έφταναν από κάποιους στην Αθήνα ότι σχεδίαζαν να τον σκοτώσουν. Έγραψε ακόμη στη χούντα μια επιστολή ζητώντας τους να ανακαλέσουν τους αξιωματικούς τους από την Κύπρο. Αυτό χρησίμευσε ως το τελικό πρόσχημα για το πραξικόπημα εναντίον του.<br /> <div> <br /> Όσο για την ΕΣΣΔ, αντέδρασε μόνο εκ των υστέρων στην αλυσίδα των γεγονότων και μόνο με τα συνήθη διπλωματικά μέσα. Ήταν η αντίθετη στάση σε σχέση με εκείνη που είχε υιοθετήσει ο Νικίτα Χρουστσόφ το 1964. Τότε, ενημερωμένος από τον απεσταλμένο του Μακαρίου Βάσο Λυσσαρίδη, τον κύπριο σοσιαλιστή ηγέτη, ο οποίος τον είχε συναντήσει προσωπικά στο θέρετρό του στον Νότο, είχε στείλει ισχυρό μήνυμα στον Πρόεδρο των ΗΠΑ Λίντον Τζόνσον εξηγώντας του ότι η σχεδιαζόμενη τουρκική εισβολή στο νησί θα ήταν απαράδεκτη για τη Σοβιετική Ένωση. Ο Johnson έστειλε μια επιστολή (που δόθηκε μετά στην δημοσιότητα) προς τον Τούρκο ηγέτη Ινονού, λέγοντάς του να ακυρώσει τα σχέδια εισβολής.<br /> <div> <br /> Αλλά όλα τα σχέδια μπορεί να έχουν κάποια προβληματικά σημεία, έτσι έγινε και με το σχέδιο του Κίσσινγκερ. ‘Οχι μόνο ο Μακάριος επιβίωσε το 1974, αλλά οι Σοσιαλιστές και άλλοι δημοκράτες αντιστάθηκαν ενόπλως στο πραξικόπημα επί του εδάφους. Ο άνθρωπος του Κίσινγκερ στην Κύπρο, ο Κληρίδης, που είχε εν τω μεταξύ αναλάβει να εκτελεί χρέη Προέδρου και οι φίλοι του Κίσινγκερ στην Αθήνα, δεν μπορούσαν να κάνουν πολλά πράγματα και αναγκάστηκαν να αποδεχτούν την επιστροφή του Αρχιεπισκόπου στο νησί του μετά από μερικούς μήνες στο εξωτερικό.<br /> Ο Μακάριος είχε σώσει το κράτος του, αλλά σχεδόν το μισό νησί είχε καταληφθεί και χιλιάδες πρόσφυγες ζούσαν σε σκηνές. Με ραγισμένη την καρδιά του, πέθανε τρία χρόνια αργότερα.<br /> Η Τουρκία μπαίνει στο παιχνίδι<br /> <div> <br /> Οι τουρκικές δυνάμεις εισέβαλαν στο νησί τον Ιούλιο του 1974 για την “προστασία της Δημοκρατίας της Κύπρου και των Τουρκοκυπρίων’’. ‘Ενα μήνα αργότερα, η συνταγματική τάξη της Δημοκρατίας είχε αποκατασταθεί στο νησί, κανένας εκεί δεν διέτρεχε οποιοδήποτε πραγματικό κίνδυνο, η χούντα στην Αθήνα είχε καταρρεύσει. Αλλά, κι ενώ οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονταν στη Γενεύη, ο τουρκικός στρατός ξεκίνησε τη δεύτερη φάση της εισβολής, καταλαμβάνοντας σχεδόν το ήμισυ του νησιού, στο οποίο εξακολουθεί ακόμα να παραμένει. Σύμφωνα με σχετικά ντοκουμέντα του ΟΗΕ, η Βόρεια κατεχόμενη ζώνη της Κύπρου παραμένει σήμερα η πιο στρατιωτικοποιημένη περιοχή πάνω στη Γη.<br /> <div> <br /> Μια μέρα πριν τη δεύτερη στρατιωτική επιχείρηση εναντίον της Κύπρου ο Κίσινγκερ και ο Τούρκος πρωθυπουργός Ετσεβίτ είχαν 14 τηλεφωνικές συνδιαλέξεις.<br /> Το Νοέμβριο του 1974 ο Κίσινγκερ συνάντησε τον Ντενκτάς και του εξήγησε ποιο είδος λύσης θα έπρεπε να απαιτήσει για την Κύπρο. Αργότερα, ο υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Κλίφορντ εξήγησε στον Μακάριο τι είδους λύση ταίριαζε για το νησί.<br /> Με βάση μια λύση τέτοιου τύπου εκπονήθηκε, δεκαετίες αργότερα, το “Σχέδιο Ανάν για την επίλυση της Κυπριακής διαμάχης’’ και παρουσιάστηκε στον κυπριακό λαό στο δημοψήφισμα του 2004. Οι Κύπριοι απέρριψαν το σχέδιο.<br /> <div> <br /> <b>Από τον Κίσινγκερ στη Νούλαντ – από τη νεωτερικότητα στο μεταμοντερνισμό (με την Τουρκία προσκαλούμενη να ενταχθεί στην ΕΕ)</b><br /> Σήμερα η κυρία Νούλαντ επιδιώκει ακριβώς την ίδια λύση πριν αφήσει το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Θέλει να την επιβάλει στην Κύπρο μέσω ενός νέου πραξικοπήματος, πολύ διαφορετικού, λιγότερο δραματικού και πιο επικίνδυνου τύπου. Το πραξικόπημα πρόκειται να πραγματοποιηθεί στη Γενεύη.<br /> Ξέρει ότι δεν μπορεί να κερδίσει ένα δημοψήφισμα υπό τις δεδομένες συνθήκες. Θα προσπαθήσει, συνεπώς, να πάρει οτιδήποτε μπορεί από τις εξουσίες του υφιστάμενου κυπριακού κράτους, σε επίπεδο νομικό και πολιτικό όσο και διεθνούς δικαίου, πριν από ένα τυχόν δημοψήφισμα. Όλα αυτά είναι παράνομα, αλλά αν Αναστασιάδης και Τσίπρας ή Κοτζιάς υπογράψουν τη συμφωνία στη Γενεύη κάτω από τη δική της πίεση, δεν θα υπάρχουν πολλοί άνθρωποι εκεί γύρω για να διαμαρτυρηθούν.<br /> <div> <br /> Η υπογραφή, με κάποια μορφή, μιας τέτοιας συμφωνίας στη Γενεύη δεν θα καταστήσει βιώσιμη τη λύση, το θέμα όμως δεν είναι τι θα γίνει στο μέλλον, αλλά πως οι παίκτες ερμηνεύουν το τι θα γίνει, κατά τη στιγμή της υπογραφής. Οι περισσότεροι από τους διεθνείς παίκτες προτιμούν στην πραγματικότητα μια τέτοια «λύση», παρότι πολλοί απ’ αυτούς, όσο απίστευτο κι αν φαίνεται, απλά δεν γνωρίζουν τα πραγματικά στοιχεία και τις διατάξεις του σχεδίου Ανάν. Ξέρουν μόνο ότι πρέπει να το υποστηρίξουν! Αν όλος αυτός ο σχεδιασμός δε σκοντάψει κάπου μέσα στις επόμενες μέρες, σύντομα θα ανακοινωθεί από τις οθόνες του CNN και της παγκόσμιας τηλεόρασης: Breaking News: Ειρήνη στην Κύπρο. Οι δύο πλευρές ανακοινώνουν τη δημιουργία μιας νέας εταιρικής σχέσης. Δύο ιστορικοί εχθροί, Ελλάδα και Τουρκία υπογράφουν Σύμφωνο Συμμαχίας (Pact of Alliance).<br /> Σε κάποιο σημείο στο μέλλον η Κύπρος θα μετατραπεί σε Βοσνία. Αλλά ποιος θα θυμάται τότε τι υπήρχε στην οθόνη του CNN εκείνη τη μέρα; Έχετε ακούσει σήμερα τίποτα για τα ιρακινά όπλα μαζικής καταστροφής; Απλά θα πουν: «Αχ, αυτοί οι Έλληνες και οι Τούρκοι, τρώγονται ξανά. Ποτέ δεν ξέρουν πώς να συμπεριφέρονται. Είναι απ΄τη φύτρα τους ή τον πολιτισμό τους εκτεθειμένοι στη βία».<br /> Η καταστροφή της Κύπρου κινδυνεύει να αποτελέσει, ταυτόχρονα, τη τελευταία νίκη της παλιάς «παγκοσμιοποίησης» και την πρώτη της νέας Τάξης του Χάους!<br /> Μια μικρή λεπτομέρεια: Το σχέδιο Ανάν-Αναστασιάδη-Νούλαντ προβλέπει για την Τουρκία να γίνει κάτι σαν πλήρες μέλος της ΕΕ, ένα επί δεκαετίες κεντρικό σχέδιο της αμερικανικής πολιτικής, που δεν φαίνεται όμως τώρα επιτεύξιμο με τα συνήθη μέσα.<br /> Μια ακόμη αιτία για τους κκ. Ομπάμα και Ερντογάν να βλέπουν το τυρί και ν’ αγνοούν την παγίδα. Το μόνο πράγμα που δεν ξέρω είναι το τί σκέφτεται ο κ. Νετανιάχου για όλα αυτά.<br /> <div> <br /> <b>Κίσινγκερ: Οι λόγοι που το έκανα</b><br /> Μιλώντας σ’ ένα κλειστό σεμινάριο με κανόνες Chatham House, ο κ. Κίσινγκερ δικαιολόγησε την πολιτική του λέγοντας ότι όποιος ελέγχει την Κύπρο, την Κρήτη και τη Μάλτα “κυβερνά τον κόσμο”. Δεδομένου ότι είχε ήδη χάσει τη Μάλτα, δεν θα μπορούσε να αντέξει να χάσει επίσης την Κύπρο, όπου κυβερνούσε ο “κόκκινος παπάς”, ο “Κάστρο της Μεσογείου”.</div> <div> <br /> Αυτό συνιστά διαστρέβλωση. Ο Μακάριος ήταν πολύ αντικομμουνιστής, φιλο-Αμερικανός, συντηρητικός, δεξιός πολιτικός. Ο μόνος λόγος για τον οποίο φλέρταρε με τη Σοβιετική Ένωση και που έγινε ένας από τους ηγέτες του Κινήματος των Αδεσμεύτων, ήταν η απειλή της εξαφάνισης του κράτους του, που ήταν πάντα η επιδίωξη της Ουάσιγκτον και του Λονδίνου για την Κύπρο.<br /> Όπως είπε ο Υπουργός Αποικιών του Ηνωμένου Βασιλείου για την Κοινοπολιτεία Harry Hopkins, απαντώντας σε ερώτηση για την Κύπρο του πρώην Υπουργού Αποικιών έα των Εργατικών Griffiths στη Βουλή των Κοινοτήτων: “Είναι πάντα κατανοητό και συμφωνημένο ότι υπάρχουν ορισμένα εδάφη της Κοινοπολιτείας τα οποία, λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών, δεν μπορεί ποτέ να περιμένουν να γίνουν πλήρως ανεξάρτητα” (28.7.1954).<br /> <div> <br /> Η Κύπρος είναι ένα νησί όπως η Βρετανία και (στρατηγικά μιλώντας) όπως οι ΗΠΑ. Από εκεί μπορείς να επιτεθείς καθ΄ οιουδήποτε στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά κανείς δεν μπορεί εύκολα να σου επιτεθεί. Όταν ο Βρετανός πρωθυπουργός Disraeli απέκτησε το νησί από την Οθωμανική Αυτοκρατορία είπε: «έχουμε τον κρίκο που μας έλειπε”. Οι αυτοκρατορικοί σχεδιαστές όχι μόνο πίστευαν πάντα ότι θα ήταν πολύ επικίνδυνο να αφήσουν τους κατοίκους του νησιού να αυτοκυβερνηθούν (αυτό συνήθως ήταν και εξακολουθεί να είναι το “κυπριακό πρόβλημα”). Συχνά χρησιμοποίησαν τις πιο αποσταθεροποιητικές μεθόδους για να πετύχουν το στόχο τους να τους πάρουν το νησί.<br /> Ο Κίσινγκερ μπορεί να πει ό,τι θέλει. Σχεδόν κατέστρεψε τη Νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Ο Monteagle Sterns, πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα, είπε ότι ο μόνος λόγος που η Σοβιετική Ένωση δεν ήταν σε θέση ν’ αποκομίσει τεράστια στρατηγικά κέρδη από το χάος που παρήγαγε ο Κίσσινγκερ ήταν η δική της απροθυμία ή ανικανότητα.<br /> <div> <br /> <b>Από το Κίεβο στη Λευκωσία</b><br /> Το ίδιο ισχύει και για την κα Νούλαντ. Θα μπορούσε αυτή να ισχυριστεί, για παράδειγμα, ότι αυτό που έκανε στο Κίεβο ήταν απαραίτητο για να σταματήσει τον Πούτιν από την ανασύσταση της Σοβιετικής Ένωσης. Αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Η Δύση, αν ήθελε, θα μπορούσε να συμπεριλάβει όχι μόνο την Ουκρανία, αλλά και τη Ρωσία στο δυτικό σύστημα. Το έκαναν με τη Γερμανία μετά τον πόλεμο. Το μόνο που θα χρειαζόταν θα ήταν να στείλουν χρήματα εκεί, όχι οικονομολόγους του ΔΝΤ, και ν’ αποφύγουν να στείλουν τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ βαθιά μέσα στην πρώην ΕΣΣΔ. Σήμερα δεν καταλαβαίνουν πώς είναι δυνατόν ο Πούτιν να κυβερνά το Κρεμλίνο. Πιστεύουν ότι είναι απλά μια παρανόηση της ιστορίας και αναζητούν τρόπους για να τον απομακρύνουν από τη θέση του. Η στάση αυτή δεν είναι σοβαρή.<br /> <div> <br /> Σχετικά με το θέμα του Κιέβου, πραγματικά προσωπικά δεν ξέρω πώς να το αξιολογήσω. Αυτό που έκαναν στο Κίεβο προσέφερε το πιο ισχυρό δυνατό κίνητρο για τον Πούτιν να αποφασίσει να στείλει το στρατό του στη Συρία. Η Δύση αντιμετωπίζει ήδη τις συνέπειες της μεγαλύτερης στρατηγικής ήττας που υπέστη μετά τον πόλεμο του Βιετνάμ. Μπορείς πραγματικά να αποκαλέσεις μια τέτοια εξέλιξη θρίαμβο;<br /> <b>Ο Ομπάμα, η Κύπρος και δύο σχολές αυτοκρατορικής σκέψης</b><br /> <div> <br /> Κάποιοι φίλοι μου θα παραξενεύονταν πολύ ανακαλύπτοντας ότι εκτιμώ πολύ τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Μπαράκ Ομπάμα για ένα πράγμα που έκανε. Σταμάτησε το τρελλό σχέδιο των νεοσυντηρητικών για μια νέα εισβολή στη Συρία (όπως στο Ιράκ) και την ακόμα πιο τρελή ιδέα του βομβαρδισμού του Ιράν, πιθανώς με τακτικά πυρηνικά όπλα, όπως ο Seymour Hersh μας είχε προειδοποιήσει ήδη πριν από μια δεκαετία. Θεωρώ την ίδια την ύπαρξη τέτοιων σχεδίων ως την πιο σοβαρή ένδειξη βαθιάς παρακμής του πολιτισμού μας.<br /> <div> <br /> Φυσικά ο Ομπάμα θα πρέπει να επικριθεί για πολλά άλλα πράγματα. Αλλά δεν πρέπει να κρίνουμε τους προέδρους των Ηνωμένων Πολιτειών μόνο από την πολιτική της χώρας τους. Αυτοί οι φαινομενικά παντοδύναμοι άνθρωποι είναι περισσότερο όμηροι της τρελλής μηχανής που διοικούν από ό,τι είμαστε εμείς! Και για να είναι ορθή οποιαδήποτε κρίση πρέπει κάποιος να λαμβάνει υπόψη του την πραγματική κατάσταση στην οποία ένα άτομο ενεργεί.<br /> <div> <br /> Ο Ομπάμα είπε κάτι πολύ σοβαρό, απαντώντας στις κριτικές που είχε λάβει για τις «αποτυχίες της πολιτικής του στη Μέση Ανατολή». Επέκρινε τις προηγούμενες κυβερνήσεις για την κληρονομιά που του άφησαν και για τη μέθοδο “πρώτα πυροβολείς, μετά κοιτάς”.<br /> <div> <br /> Αλλά ο ίδιος έκανε επίσης το ίδιο λάθος και το αναγνώρισε στην περίπτωση της Λιβύης, όταν άκουσε τον Σαρκοζί. Είναι έξυπνος άνθρωπος και ίσως κατάλαβε τελικά ότι κάτι πήγε στραβά με το Κίεβο, αλλά δεν θα το παραδεχτεί. Είναι εξοικειωμένος με τα προβλήματα του Τρίτου Κόσμου, αλλά όχι με τη Ρωσία. Εκπροσωπεί μια γενιά που στερείται την τρομερή εκπαίδευση και εμπειρία που υπήρξε ο Ψυχρός Πόλεμος. Σχετικά με τη Ρωσία, αλλά όχι με την Κύπρο, θα μπορούσε να κερδίσει πολλά μιλώντας με τον Κίσινγκερ κι ακόμη περισσότερο διαβάζοντας Kennan ή Cohen. Όσο για τον Μπρεζίνσκι, τα πάθη συνήθως παραπλανούν. Η αντι-ρωσική του μανία υπονόμευσε τους άλλους στόχους των παρεμβάσεών του.<br /> <div> <br /> Φυσικά, κανείς εκεί στο Λευκό Οίκο δεν βρήκε χρόνο να διαβάσει το Σχέδιο Ανάν (και το ίδιο ισχύει και για την ευρωπαϊκή γραφειοκρατία και τις κυβερνήσεις). Θα μπορούσαν εύκολα να καταλάβουν, αν το διάβαζαν, ότι δημιουργεί μια Βοσνία στη Μεσόγειο. Αλλά αυτός είναι ο τρόπος που λειτουργεί ο κόσμος. Με τις πολύ μικρές μειοψηφίες ομάδων μέσα στο σύστημα που γράφουν τους νόμους και ωθούν τους ιθύνοντες να ενεργήσουν ανάλογα, νομίζοντας ότι αυτοί αποφασίζουν.<br /> <br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div> </div> </div> </div> </div> </div> </div> </div> </div> </div> </div> </div> </div> </div> </div> </div> </div> </div> </div> </div> </div> </div> </div> </div> </div> </div>

Ομπάμα, Κίσσινγκερ και Νούλαντ: Κύπρος 1974 – Κύπρος 2017

Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος Τον Ιούλιο του 1974 η ελεγχόμενη από τις Ηνωμένες Πολιτείες στρατιωτική χούντα των Αθηνών οργάνωσε πραξικόπημ...

Διαβάστε την συνέχεια

Μέσω …Ελλάδας, η τελευταία ευκαιρία επιβίωσης για τα Σκόπια: Οι Αλβανοί απαιτούν ισότητα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPtP7_D7QWAdRKSJgob0Qs2yYp7Ixe1Ends50PJPlzcxkMXTGrVVwVG-Q99OOqeQnLE7qA8V4d_Bl1zzHkRvS6Ej16F-ybJ_yzBl6SlpMnb5AMESU3LjYCI9aiyw5iFbk3gnm5GhZfvYU4/s1600/%25CE%259C%25CE%25AD%25CF%2583%25CF%2589+%25E2%2580%25A6%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1%25CF%2582%252C+%25CE%25B7+%25CF%2584%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CE%25B5%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CE%25B5%25CF%2580%25CE%25B9%25CE%25B2%25CE%25AF%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CF%2584%25CE%25B1+%25CE%25A3%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2580%25CE%25B9%25CE%25B1.+%25CE%259F%25CE%25B9+%25CE%2591%25CE%25BB%25CE%25B2%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25AF+%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BD+%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%258C%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2584%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="330" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPtP7_D7QWAdRKSJgob0Qs2yYp7Ixe1Ends50PJPlzcxkMXTGrVVwVG-Q99OOqeQnLE7qA8V4d_Bl1zzHkRvS6Ej16F-ybJ_yzBl6SlpMnb5AMESU3LjYCI9aiyw5iFbk3gnm5GhZfvYU4/s640/%25CE%259C%25CE%25AD%25CF%2583%25CF%2589+%25E2%2580%25A6%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1%25CF%2582%252C+%25CE%25B7+%25CF%2584%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CE%25B5%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CE%25B5%25CF%2580%25CE%25B9%25CE%25B2%25CE%25AF%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CF%2584%25CE%25B1+%25CE%25A3%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2580%25CE%25B9%25CE%25B1.+%25CE%259F%25CE%25B9+%25CE%2591%25CE%25BB%25CE%25B2%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25AF+%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BD+%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%258C%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2584%25CE%25B1.jpg" width="640" /></a></div> <br />Του Νίκου Μελέτη<br /><br />Σε δραματικό αδιέξοδο που απειλεί ακόμη και την ενιαία υπόσταση της ΠΓΔΜ, εχει οδηγήσει την γειτονική χώρα ο τυφλός εθνικισμός και αλυτρωτισμός του πρώην πρωθυπουργού και αθέατου πρωταγωνιστή της σημερινής κρίσης Νίκολα Γκρουέφσκι.<br /><br />Ο τελευταίος στήριξε την δεκαετή εξουσία του στην σύγκρουση με την Ελλάδα και στην υποβάθμιση του αλβανικού στοιχείου, προκειμένου να στηρίξει και στοιχειοθετήσει την αναβίωση του «Μακεδονισμου» και των επιδιώξεων του.<br /><br />Ο κ. Γκρούεφσκι επένδυσε για μια δεκαετία στον εθνικισμό και στον αλυτρωτισμό, εμποδίζοντας κάθε προσπάθεια για την εξεύρεση λύσης στο θέμα της ονομασίας, με αποτέλεσμα τώρα να βρίσκεται αντιμέτωπος με έναν πολύ ισχυρότερο εθνικισμό, τον Αλβανικό, ο οποίος διεκδικεί ισότιμο status για την αλβανική μειονότητα οδηγώντας εκβιαστικά στην χώρα ή στην διάλυση ή στην ομοσπονδοποίηση.<br /><br />Στην αναμέτρηση αυτή ηττάται ο «αλυτρωτισμός του Μακεδονισμου» που στράφηκε ήδη από το 1991 εναντίον της Ελλάδας, καθώς επιχειρήθηκε η διατήρηση και επιβολή, «μακεδονικής ταυτότητας» σε ένα τεχνητό κρατικό μόρφωμα, απότοκο του Ψυχρού Πολέμου, το οποίο όμως είχε διεθνοτικη σύνθεση.<br /><br />Ο κ. Γκρουέφσκι έχασε πολλές ευκαιρίες τα τελευταία χρόνια να επιτύχει έναν συμβιβασμό με την Ελλάδα αποδεχόμενος ένα σύνθετο όνομα με γεωγραφικό προσδιορισμό που θα περιείχε τον όρο Μακεδονία και έτσι με ενιαία μορφή η χώρα του να εχει προχωρήσει στην ευρωατλαντική ενσωμάτωση, που θα την θωράκιζε από ξένες απειλές και παρεμβάσεις…<br /><br />Τελευταία ευκαιρία ήταν αυτή που του προσέφερε ο ΥΠΕΞ Νίκος Κοτζιάς που τολμηρά και με πολιτικό κόστος, πρότεινε αμέσως μετα την ανάληψη των καθηκόντων του, ένα γενναίο πακέτο Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, συμβιβασμό στο θέμα της ονομασίας, πράσινο φως στην ένταξη στο ΝΑΤΟ, έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Ε.Ε. και πολιτική στήριξη την στιγμή που τα βλέμματα των άλλων γειτόνων, όπως της Αλβανίας και της Βουλγαρίας στρέφονταν απειλητικά προς τα Σκόπια.<br /><br />Ο κ. Γκρουέφσκι επέλεξε τον δρόμο της αντιπαράθεσης, που τελικά τον οδήγησε στην απώλεια της πλειοψηφίας στις τελευταίες εκλογές και την χώρα του σε ένα επικίνδυνο αδιέξοδο.<br /><br />Σήμερα η επιβίωση της ΠΓΔΜ κρέμεται σε μια κλωστή και πάντως τίθενται υπό αμφισβήτηση από την ίδια την αλβανική μειονότητα (η οποία αριθμεί άνω του 25% του πληθυσμού) η «μακεδονική ταυτότητα», τα σύμβολα και η «μια επίσημη γλώσσα» του κράτους. Αυτό αφορά και την ονομασία καθώς η συνταγματική ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας» δεν αντανακλά τον διεθνοτικο χαρακτήρα του κράτους και δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή από μια όλο και πιο διεκδικητική αλβανική μειονότητα, που εχει μάλιστα την στήριξη των Τιράνων αλλά και άλλων ισχυρών κύκλων στην Δύση.<br /><br />Η επίλυση της διαφοράς για την ονομασία, δεν λύνει προφανώς τα προβλήματα της ΠΓΔΜ αυτομάτως, όμως με δεδομένο ότι για να επιτευχθεί συμβιβασμός στην ονομασία, πρέπει να υπάρξει ευρεία συναίνεση, από το κόμμα του κ. Γκρουέφσκι VMRO-DPMNE μέχρι το αντιπολιτευόμενο SDSM και τα αλβανικά κόμματα, το θέμα της ονομασίας μπορεί να αποτελέσει την βάση της «εσωτερικής συνεννόησης» στην ΠΓΔΜ, που είναι αναγκαία για να αποφευχθεί εκτροχιασμός της κρίσης.<br /><br />Και υπό αυτή την έννοια είναι σημαντική η παρέμβαση του Γερμανού ΥΠΕΞ Σ. Γκάμπριελ για την ανάγκη επίλυσης της διαφοράς της ονομασίας, καθώς η πίεση θα πρέπει να στραφεί προς τις πολιτικές δυνάμεις στα Σκόπια και όχι προς την Αθήνα.<br /><br />Εάν δεν αντιληφθεί το VMRO-DPMNE ότι αυτή είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία για την διάσωση της χώρας με παραχωρήσεις στους Αλβανούς αλλά με ένα όνομα που θα διατηρήσει στοιχειωδώς τον γεωγραφικό προσδιορισμό του όρου «Μακεδονία», κινδυνεύει να οδηγήσει την χώρα σε διάλυση.<br /><br />Μοναδικός σύμμαχος του κ. Γκρουέφσκι αυτή την στιγμή εχει απομείνει η Μόσχα, που κατήγγειλε τις έξωθεν παρεμβάσεις και τις απόπειρες εκβιαστικής προώθησης των στόχων της «Μεγάλής Αλβανίας», αλλά είναι προφανες ότι πρακτικά είναι πολύ μικρές οι δυνατότητες ουσιαστικής στήριξης του ηγέτη του VMRO-DPMNE.<br /><br />Ο πρόεδρος της χώρας Γκιόργκι Ιβανοφ, υποχείριο του Ν. Γκρουέφσκι και του παλαιοσταλινικού VMRO-DPMNE, αρνείται να αναζητήσει διέξοδο στην σημερινή πολιτική κρίση, όχι για την «σωτηρία της Μακεδονίας» όπως υποστηρίζει, αλλά για να επιχειρήσει έστω και με συνταγματική εκτροπή να διατηρηθεί στην εξουσία ο Ν. Γκρουέφσκι και έτσι να αποτραπεί η αποκάλυψη των σκανδάλων για τα οποία εχει κατηγορηθεί ο πρώην πρωθυπουργός.<br /><br />Αλλά και ο ηγέτης της αντιπολίτευσης Ζ. Ζαεφ ο οποίος εχει εξασφαλίσει τις αναγκαίες ψήφους για σχηματισμό κυβέρνησης αποδεχόμενος την σκληρή ατζέντα που παρέδωσε στα αλβανικά κόμματα απροκάλυπτα ο Αλβανός πρωθυπουργός Έντι Ράμα, είναι προφανες ότι δεν θα μπορέσει να κυβερνήσει ακόμη κι αν λυθεί η κρίση, εάν δεν κατορθώσει να δώσει προοπτική ενότητας της χώρας μέσα από την ευρωατλαντική προοπτική, ακυρώνοντας έτσι τις κατηγορίες για «προδοσία».<br /><br />Η Ελλάδα εχει κάνει την στρατηγική επιλογή της στήριξης της ύπαρξης και της εδαφικής ακεραιότητας του κράτους της ΠΓΔΜ στα βόρεια σύνορα μας και φυσικά είναι αντίθετη σε κάθε αλλαγή συνόρων που μάλιστα θα ικανοποιούσε τις επιδιώξεις του Αλβανικού Μεγαλοϊδεατισμού. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να αποδεχθεί τον αναχρονιστικό εθνικισμό του VMRO-DPMNE και την νομιμοποίηση ενός «μακεδονικού αλυτρωτισμού» ,στο όνομα της ενότητας της ΠΓΔΜ.<br /><br />Τώρα είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία , για την ίδια την ΠΓΔΜ. Αρκεί να αντιληφθούν οι ηγέτες της ότι αυτή η ευκαιρία περνάει μέσα από την επίλυση της διαφοράς της ονομασίας.<div> <br /><a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Μέσω …Ελλάδας, η τελευταία ευκαιρία επιβίωσης για τα Σκόπια: Οι Αλβανοί απαιτούν ισότητα

Του Νίκου Μελέτη Σε δραματικό αδιέξοδο που απειλεί ακόμη και την ενιαία υπόσταση της ΠΓΔΜ, εχει οδηγήσει την γειτονική χώρα ο τυφλός εθνικ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι κρύβει η αντιπαράθεση Άγκυρας-Τεχεράνης

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjILxmCT5GGhL8u1QDfSxpOlgdlR-hFwAd6WAHHrz6dxY4q_NC4KnQNOT5Hx3R6Gf5S5M-IG0iRW28PeYB4bF79ybnOunKxalnaztLKKCzvaNIoAKvNod6ZeqTEAMxc-y5bw5aLOoolMqgQ/s1600/%25CE%25A4%25CE%25B9+%25CE%25BA%25CF%2581%25CF%258D%25CE%25B2%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CE%25B7+%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25B8%25CE%25B5%25CF%2583%25CE%25B7+%25CE%2586%25CE%25B3%25CE%25BA%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2582-%25CE%25A4%25CE%25B5%25CF%2587%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="328" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjILxmCT5GGhL8u1QDfSxpOlgdlR-hFwAd6WAHHrz6dxY4q_NC4KnQNOT5Hx3R6Gf5S5M-IG0iRW28PeYB4bF79ybnOunKxalnaztLKKCzvaNIoAKvNod6ZeqTEAMxc-y5bw5aLOoolMqgQ/s640/%25CE%25A4%25CE%25B9+%25CE%25BA%25CF%2581%25CF%258D%25CE%25B2%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CE%25B7+%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25B8%25CE%25B5%25CF%2583%25CE%25B7+%25CE%2586%25CE%25B3%25CE%25BA%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2582-%25CE%25A4%25CE%25B5%25CF%2587%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" width="640" /></a></div> <br />Σε κρίση, που προς το παρόν είναι ελεγχόμενη, οδηγούνται οι σχέσεις της Τουρκίας με το Ιράν, όχι μόνο λόγω των διαφορετικών στοχεύσεων στην Συρία αλλά και λόγω του Κουρδικού, καθώς οι κινήσεις της Τεχεράνης για στήριξη του Άσαντ και το «κλείσιμο του ματιού» στην αυτόνομη κουρδική περιοχή του Βόρειου Ιράκ προκαλούν ένταση και εκνευρισμό στην Άγκυρα.<br /><br />Η αντίθεση είναι σοβαρή καθώς η Τουρκία ως σουνιτική χώρα και λειτουργώντας για μεγάλο διάστημα υποστηρικτικά στην προσπάθεια των Σουνιτών από τις χώρες του Κόλπου να εμπεδώσουν την επιρροή τους στην σουνιτική κατά το πλείστον Συρία, έρχονται σε αντίθεση με το σιϊτικό Ιράν που μέσω του Άσαντ και της Χεζμπολάχ αλλά και του Σιϊτικου Ιράκ επιχειρεί να μονιμοποιήσει την παρουσία του στην περιοχή, προκαλώντας «εφιάλτες» όχι μόνο στο Ισραήλ αλλά και στην Τουρκία και τους συμμάχους της στις σουνιτικές χώρες του Κόλπου. Στο Ιράκ οι σιϊτικές πολιτοφυλακές που χρηματοδοτούνται και εκπαιδεύονται από το Ιράν ,υιοθετούν όλο και πιο απόλυτες θέσεις σε σχέση με την έντονη στρατιωτική παρουσία της Τουρκίας στο ιρακινό έδαφος.<br /><br />Πρόσφατα, ο Τούρκος ΥΠΕΞ Μ. Τσαβούσογλου δήλωσε στο Συνέδριο Ασφάλειας του Μονάχου ότι το Ιράν «επιθυμεί να μετατρέψει την Συρία και το Ιράκ σε σιϊτικά κράτη», προσθέτοντας ότι η Τουρκία είναι ενάντια σε οποιεσδήποτε πολιτικές σεχταρισμού στην Μέση Ανατολή και έχει καλέσει το Ιράν να σταματήσει να απειλεί την σταθερότητα και την ασφάλεια της περιοχής.<br /><br />«Θα είμαστε υπομονετικοί με τις θέσεις τους», τόνισε ο εκπρόσωπος του ιρανικού υπουργείου Εξωτερικών Μπαχράμ Γκασεμί, διαμηνύοντας όμως ότι «υπάρχει ένα συγκεκριμένο όριο στην υπομονή μας», ενώ εκλήθη για εξηγήσεις στο ιρανικό ΥΠΕΞ ο τούρκος πρεσβευτής στην Τεχεράνη.<br /><br />Ο Ιρανός αξιωματούχος μάλιστα έκανε λόγο για εκείνους «που έχουν άκαιρα όνειρα για την επανασύσταση μιας αυτοκρατορίας και έχουν λάβει ενοχλητικά, παράνομα και μη νομιμοποιημένα μέτρα και υποστήριξαν τρομοκρατικές οργανώσεις ,και δεν μπορούν αποφύγουν τις ευθύνες τους παίζοντας το blame game. Θα πρέπει να αντιληφθούν ότι η ανασφάλεια και η αποσταθεροποίηση στην περιοχή δεν έχει άλλον υπεύθυνο πάρα μόνο τους ίδιους και κάποια ακόμη παρανοϊκά κράτη».<br /><br />Το τελευταίο διάστημα, η αντιπαράθεση μεταξύ των δυο χωρών κλιμακώθηκε περαιτέρω. Ο εκπρόσωπος του Ερντογάν, Ιμπραήμ Καλίν απαντώντας στις δηλώσεις του Αλί Ακμπαρ Βελαγιατι, συμβούλου του Αγιατολάχ Χαμενεΐ, ότι οι «λαοί της Συρίας και του Ιράκ θα πετάξουν έξω με κλωτσιές τα τουρκικά στρατεύματα εάν η Τουρκιά δεν αποσυρθεί», τόνισε ότι η Τουρκία έχει διαρκή διάλογο με τον σημαντικό γείτονα της το Ιράν αλλά «αυτό δεν σημαίνει ότι η Τουρκία θα αγνοήσει τις προσπάθειες του Ιράν να διεισδύσει στην περιοχή.»<br /><br />Η Τουρκία αντιμετωπίζει μια πραγματικά χαοτική και επικίνδυνη κατάσταση στα νότια σύνορα της, όχι μόνο από το ISIS αλλά κυρίως με την ενίσχυση του ρόλου του κουρδικού στοιχείου που κυριαρχεί, στις παραμεθόριες περιοχές τεσσάρων χωρών: Τουρκίας, Συρίας, Ιράκ και Ιράν.<br /><br />Η Άγκυρα έχει αναγάγει σε μείζον ζήτημα που θα καθορίσει τις σχέσεις της με την νέα αμερικάνικη κυβέρνηση, την στάση που θα επιλέξει να κρατήσει ο Ντ. Τραμπ απέναντι στην ολοένα διευρυνόμενη συνεργασία (από το τελευταίο έτος της θητείας Ομπάμα) των ΗΠΑ με το YPG που αποτελεί τον ένοπλο βραχίονα των Κούρδων της Συρίας και συνδέεται στενά με το ΡΚΚ. Σύμφωνα μάλιστα με τα τούρκικα ΜΜΕ η Τουρκία έστειλε στην Ουάσιγκτον το μήνυμα ότι απορρίπτει κάθε ιδέα για εμπλοκή των δυνάμεων του YPG στην επιχείρηση ανακατάληψης της Ράκκας, της πρωτεύουσας των τζιχαντιστών, ενώ μάλιστα ο ΥΠΕΞ Μ. Τσαβούσογλου πρότεινε από την Διάσκεψη του Μονάχου, να στείλουν οι ΗΠΑ τις ειδικές δυνάμεις του αμερικανικού Στράτου για να ηγηθούν της επιχείρησης.<br /><br />Την πρόταση για συμμέτοχη των δυνάμεων του YPG μετέφερε στον αρχηγό του τουρκικού Επιτελείου στρατηγού Χουλούσι Ασκάρ ο Αμερικάνος ΑΓΕΕΘΑ Γιόζεφ Ντάνφορντ, ο οποίος δεν διατηρεί και τις καλύτερες σχέσεις με το καθεστώς Ερντογάν, καθώς στελέχη της τουρκικής ηγεσίας είχαν επιχειρήσει να εμπλέξουν τον ίδιο αλλά και τον διοικητή του CENTCOM στρατηγό Γιόζεφ Βότελ στην απόπειρα πραξικοπήματος του περασμένου Ιουλίου.<br /><br />Η Τουρκία βλέπει με ιδιαίτερη ανησυχία όμως και την διείσδυση του Ιράν στην Συρία και στο Ιράκ, οπού κινδυνεύει να βρεθεί απέναντι σε ένα απολύτως μη ελεγχόμενο σκηνικό.<br /><br />Πληροφορίες που δημοσιοποιήθηκαν από κουρδικά ΜΜΕ ,ανέφεραν ότι το Ιράν που μέχρι τώρα τάσσεται ρητά υπέρ της διατήρησης της εδαφικής ακεραιότητας του Ιράκ (που η πλειοψηφία είναι σιϊτική), σε συνάντηση που είχαν Ιρανοί αξιωματούχοι και αντιπροσωπεία του Ιρακινού Κουρδιστάν, έδειξε «κατανόηση» για το ενδεχόμενο ανεξαρτητοποίησης της κουρδικής οντότητας, υπό την προϋπόθεση ότι «δεν θα δημιουργηθεί κατ ουδένα τρόπο απειλή για το Ιράν». Η αναφορά αυτή βεβαίως αφορά την πολυπληθή κουρδική μειονότητα που βρίσκεται στο δυτικό Ιράν στα σύνορα με την Τουρκία και το Ιράκ και που ήδη τους τελευταίους μήνες υπάρχει αναβρασμός μεταξύ των μελών της μειονότητας, που δείχνουν να μην μένουν αδιάφοροι στην γενική κινητοποίηση του κουρδικού στοιχείου στην Μέση Ανατολή. Πάντως οι συζητήσεις αυτές δεν σημαίνει ότι το Ερμαί έχει εξασφαλίσει πράσινο φως για την Ανεξαρτητοποίηση και είναι χαρακτηριστικό ότι ο Μ. Μπαρζανί ματαίωσε επίσκεψη του στην Τεχεράνη επειδή οι Ιρανοί αρνήθηκαν να έχουν στην διάρκεια των συναντήσεων, δίπλα στην ιρανική και την κουρδική σημαία.<br /><br />Όμως η Άγκυρα έχει ένα ακόμη σοβαρό πρόβλημα να αντιμετωπίσει, καθώς η Μόσχα, ενώ έχει αποκατασταθεί μια έστω και δύσκολη σχέση μεταξύ των δυο χωρών, φιλοξένησε την περασμένη εβδομάδα για την επέτειο σύλληψης του Οτσαλάν, ένα μεγάλο συνέδριο με εκπροσώπους όλων των κουρδικών ομάδων και οργανώσεων που πρόσκεινται στο ΡΚΚ και στο PYD (της Συρίας), ενώ συμμετείχε και το PUK (Πατριωτική Ένωση Κουρδιστάν) από το Ιράκ αλλά και εκπρόσωποι του κούρδων του Ιράν.<br /><br />Το θέμα του συνεδρίου ήταν «ο πόλεμος και οι νέες δομές στην Μέση Ανατολή» και οι συζητήσεις εστιάσθηκαν στο πως η κρίση μπορεί να οδηγήσει σε αλλαγή συνόρων στην περιοχή και εθνική ολοκλήρωση του κουρδικού έθνους, προκαλούν ακόμη μεγαλύτερη ένταση και εκνευρισμό στην Άγκυρα…<div> <br /><a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Τι κρύβει η αντιπαράθεση Άγκυρας-Τεχεράνης

Σε κρίση, που προς το παρόν είναι ελεγχόμενη, οδηγούνται οι σχέσεις της Τουρκίας με το Ιράν, όχι μόνο λόγω των διαφορετικών στοχεύσεων στη...

Διαβάστε την συνέχεια

Πού το πάνε οι Τούρκοι: Τσαμπουκάδες στο Αιγαίο και τζάμπα μαγκιές στην ΕΕ.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgT0H2y-425AyAji2bwhEer5y7TfnJ4_XeHJaGKmMg9_Re-Rsh20p0Zw_nKBsyVGoAPbBbM4k-Hv70aqnyA3sYGC50vI2A9pzIuE-TcYW7DwiSD6NLToDMeOaZWPKcdVrwJMpGVtPTYvrT4/s1600/%25CE%25A0%25CE%25BF%25CF%258D+%25CF%2584%25CE%25BF+%25CF%2580%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B5+%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%258D%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25B9.+%25CE%25A4%25CF%2583%25CE%25B1%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B5%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%2591%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BF+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2584%25CE%25B6%25CE%25AC%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25B1+%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25AD%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2595%25CE%2595..jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="330" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgT0H2y-425AyAji2bwhEer5y7TfnJ4_XeHJaGKmMg9_Re-Rsh20p0Zw_nKBsyVGoAPbBbM4k-Hv70aqnyA3sYGC50vI2A9pzIuE-TcYW7DwiSD6NLToDMeOaZWPKcdVrwJMpGVtPTYvrT4/s640/%25CE%25A0%25CE%25BF%25CF%258D+%25CF%2584%25CE%25BF+%25CF%2580%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B5+%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%258D%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25B9.+%25CE%25A4%25CF%2583%25CE%25B1%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B5%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%2591%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BF+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2584%25CE%25B6%25CE%25AC%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25B1+%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25AD%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2595%25CE%2595..jpg" width="640" /></a></div> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="color: #666666;"><br /></span><span style="color: #666666;">Γιατί το καθεστώς Ερντογάν απειλεί...θεούς και δαίμονες. Τι κρύβεται πίσω απο τούς υψηλούς τόνους και τις προκλήσεις των γειτόνων. Τι φοβούνται οι Αμερικανοί.</span></span></h3> <b>Χρήστος Θ. Παναγόπουλος</b><br /> <br /> Εάν παρατηρήσει κανείς τον τρόπο, με τον οποίο η Τουρκία αντιλαμβάνεται την έννοια της διπλωματίας το τελευταίο χρονικό διάστημα, με φόντο κυρίως το ολοένα κλιμακούμενο παιχνίδι των προκλήσεων στο Αιγαίο αλλά και την οξυμένη πολεμική σε βάρος της Ε.Ε., θα μπορούσε κάλλιστα να πει ότι οι γείτονες έχουν χάσει το μέτρο.<br /> <br /> Ο Μπέντζαμιν Ντισραέλι, ο οποίος είχε διατελέσει πρωθυπουργός της Βρετανίας κατά τη διάρκεια του τελευταίου μισού του 19ου αιώνα έλεγε συχνά σε σκωπτικό ύφος: «Εκείνος που μαθαίνει διπλωματία πρέπει να μάθει τρία πράγματα: να μιλάει γαλλικά, να μη μιλάει καθόλου, να λέει την αλήθεια». Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, εάν ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μιλάει γαλλικά, ωστόσο σίγουρα μιλάνε αρκετά, αυτός και οι αξιωματούχοι της κυβέρνησής του και, απ’ ό,τι φαίνεται, μάλλον δεν λένε την αλήθεια.<br /> <br /> Πριν από μερικές εβδομάδες είχαμε αναφερθεί, μέσω μιας εκτενούς ανάλυσης, στο προγραμματισμένο δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου 2017 που θα γίνει στη γείτονα χώρα. Οι πολίτες της Τουρκίας θα προσέλθουν στις κάλπες, για να δώσουν ένα πακέτο υπερεξουσιών στον κ. Ερντογάν, καθιστώντας τον απολυταρχικό ηγέτη έως το 2029.<br /> <br /> Η εκτίμηση που υπάρχει, αποκρυσταλλώνεται σε μία και μόνη φράση: ο κ. Ερντογάν βρίσκεται σε μια διαρκή θέση επίθεσης, επειδή ακριβώς βρίσκεται σε θέση άμυνας. Ίσως ακούγεται οξύμωρο, αλλά στην πραγματικότητα αυτό συμβαίνει: οι τακτικισμοί της Άγκυρας, με τις προκλητικές δηλώσεις και τα ανιστόρητα «παραληρήματα» σε ό,τι αφορά τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και τις Κύπρου στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, γίνονται, για να πείσει τις πλέον ακραίες εθνικιστικές φωνές να στηρίξουν το καθεστώς Ερντογάν.<br /> <br /> Δεν θα πρέπει, άλλωστε, να ξεχνά κανείς ότι, αμέσως μετά το αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 2016, το καθεστώς προχώρησε σε ένα άνευ προηγουμένου «κυνήγι μαγισσών»: Σε μικρό χρονικό διάστημα, η κυβέρνηση Γιλντιρίμ «ξήλωσε» δημόσιους υπαλλήλους, δικαστικούς, στρατιωτικούς, δημοσιογράφους, δασκάλους και καθηγητές, για να αποκλειστεί ο κίνδυνος των Γκιουλενιστών και της οργάνωσης FETO, η οποία αποτελεί «κόκκινο πανί» για τον πρόεδρο Ερντογάν, καθώς θεωρεί ότι αυτή προσπάθησε να τον ανατρέψει από την εξουσία.<br /> <br /> Υπό το πρίσμα αυτό, κάθε λίγο, οι Τούρκοι επιχειρούν να στήσουν, μέσω της γνωστής «μονταζιέρας» των τουρκικών Μ.Μ.Ε., σκηνικά στο πρότυπο των όσων συνέβησαν στα Ίμια το 1996. Άλλοτε πάλι, επιτίθενται στην Ελλάδα, αλλά και στις υπόλοιπες χώρες – μέλη της Ε.Ε. για «υπόθαλψη εγκληματιών», εννοώντας τους οπαδούς του εξόριστους στις ΗΠΑ ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν.<br /> <br /> Φωνασκώντας και απειλώντας, δεν υπάρχει κανενός είδους διπλωματία από τους γείτονες. Και στο δίπτυχο αυτό είναι που υποκρύπτεται ο πραγματικός φόβος της Δύσης: ένα νέο ενδεχόμενο «ατύχημα» στο Αιγαίο αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου.<br /> <br /> <a href="http://www.newsbomb.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Πού το πάνε οι Τούρκοι: Τσαμπουκάδες στο Αιγαίο και τζάμπα μαγκιές στην ΕΕ.

Γιατί το καθεστώς Ερντογάν απειλεί...θεούς και δαίμονες. Τι κρύβεται πίσω απο τούς υψηλούς τόνους και τις προκλήσεις των γειτόνων. Τι φοβ...

Διαβάστε την συνέχεια